|
Boven: Deze foto stond bij onderstaand artikel uit 2024.
Op tafel een foto van de zege van Harrie met Lord Hollandia
in Groningen, de eerste koers die auteur Henri van Voorn
voor het "lijfblad" heeft beschreven.
Dit artikel is met toestemming overgenomen
uit het weekblad Draf&Rensport nr. 32 van 19 augustus 2024
Auteur: Henri van Voorn
Titel: Het begon met Harry van Ooyen
Toen ik 50 jaar geleden mijn debuut maakte voor het lijfblad (toen nog "Paardensport in ren en draf" geheten) won Harry van Ooyen de eerste koers met Lord Hollandia van eigenaar Piet Groot. Tien jaar later vroeg de toenmalige hoofdredacteur Aad van Leeuwen me voor de Derby Y op Duindigt. Harrie van Ooyen reed voor het eerst in een Derby, met Ymond Boekelte van Piet Groot.
De geschiedenis herhaalde zich want ondanks startnummer 13 won Harry verrassend aan 74,90 tegen 1. Harry was getrouwd met Nancy Geersen, een dochter van de legendarische Willem H. Geersen, die begin 1974 overleed. Ik heb hem als journalist dus niet meegemaakt, maar in mijn jeugd ging het vaak over Geersen. Vanaf 1974 heb ik vier trainers meegemaakt die vaak kampioen werden. Dat waren Jan Wagenaar, Tjitse Smeding, Hugo Langeweg en Jeroen Engwerda. Zij verbleken echter bij Geersen, die als pikeur 24 keer en als trainer 29 keer landskampioen werd.
Willem Geersen
Wie in de geschiedenis duikt ziet dat hij alle klassiekers en kampioenschappen meermaals won. Ik wilde meer van Geersen weten en zien waar hij zijn paarden trainde. Daarom viel de keuze voor deze bijdrage op Harry van Ooyen. Hij kon samen met Nancy meer vertellen over die legendarische reus uit Oud-Valkeveen. Ik was daar nooit geweest, maar wist dat er naast het entrainement een pretpark van circusdirecteur Toni Boltini lag. Dat ligt er nog, maar van het entrainement is niets over. Voorbijgangers zullen vreemd opgekeken hebben toen zij daar onlangs twee mannen en een vrouw in het struikgewas zagen. Harry wist zeker dat hij het pad naar dat ene overgebleven muurtje van de stapmolen had gevonden. Net nadat ik Nancy over een "hindernis met prikkeldraad" had geholpen kwam de teleurstelling. Neen, dit was het pad ook niet. Het bos was verder dichtgegroeid. Toch heb ik tijdens de wandeling rondom het bos dankzij de verhalen een beeld gekregen hoe groot en imposant het ooit geweest moet zijn. Geersen kocht het toen er alleen maar een loods stond. Er lag een sintelbaan met tribunes die voor de motorcross werd gebruikt. Geersen
was aanvankelijk verplicht om de baan jaarlijks af te staan aan de brullende motoren. Hij bouwde de loods uit tot een bedrijf met 75 boxen en een zelf bedachte stapmolen van 300 meter lang. Daar konden veel paarden in lopen. Daarnaast had hij nog 18 boxen in Hilversum.
Harry, die in 1969 bij Geersen in
dienst kwam (na eerst bij Jan de Graaf te hebben gewerkt), beaamt dat Geersen zijn tijd ver vooruit was. "Iedere ochtend kregen we als personeel op papier wat er die dag met alle paarden gebeuren moest. Soms gingen er 30 snel op de baan. Anderen gingen in de molen. De paarden gingen na het snelwerk ook
anderhalf uur in de molen. Ook gingen de paarden het IJsselmeer in toen dat nog zout water bevatte". Aan de achterkant van het
toenmalige entrainement zie je het water met in de verte Almere.
Het succes kwam Geersen niet aanwaaien want hij koerste soms zaterdags in Groningen en reed dan op zondag met een grote personenwagen (Buick) naar Vincennes. Op maandag was hij dan weer op Duindigt. Als er op Mereveld gekoerst werd dan moest de grote veewagen soms twee keer rijden om de paarden daar te krijgen. Op zondagen startte Geersen vaak op twee banen. Dat vereiste de nodige
organisatie, vooral toen er ook in het buitenland werd gestart. Geersen was geen man die zijn talen sprak, maar PR-chef Cees
Berg van de NDR bood hulp bij de reizen naar het buitenland. Ook mensen als trainer Jan de Graaf (hij sprak vijf talen) en transportondernemer/amateurrijder Gerard van der Wal stonden Geersen bij. In het buitenland scoorde hij met Jour de Java en Mac
Kinley maar vooral met Hairos II. Die won in 1960 de Prix d'Amerique en het Wereldkampioenschap op Roosevelt Raceway in New York. Dat waren prestaties die nimmer meer geëvenaard zijn. Op de draf van Hairos Il was soms kritiek en daardoor lag Geersen veelvuldig met bestuurders overhoop. Hij stopte met rijden en keerde terug toen comitelid Post niet meer jureerde. Begin 1962 reed Geersen met Hairos II zijn laatste koers.
Behalve trainer/pikeur was Geersen ook fokker en mede-eigenaar van stal Hollandia. Hij fokte veel samen met Jaap de Waal, Arie
Kager en Bram Borst. Zij hadden de merries en Geersen beschikte over dekhengsten. In de hoogtijdagen fokte Geersen met 20
merries, die hij niet bij huis had. Hij hield niet van paarden buiten laten lopen. De merries liepen in Noord-Holland en dan bij
voorkeur in de Beemster. Als mens stond Geersen vooral bekend als een man van weinig woorden. Dat was thuis niet anders
beaamt Nancy. Zij en haar zus Annemieke mochten om de drie weken mee naar de koers en dat gold ook voor hun moeder, die
de boekhouding deed. Een reden werd niet gegeven. Wie iets van Geersen wilde leren moest vooral goed kijken en opletten. lets
vragen aan de grote baas, dat deed je niet zo maar. Harry heeft nog mooie voorbeelden van de zuinige communicatie. "Op koersdagen kreeg je pas te horen wie moest rijden. Dan hadden vier leerlingen hun rijkleren meegenomen en dan mocht er maar eentje rijden. Hij heeft Martin Vergay een keer verrast op Derby dag. Martin reed Axkit Hollandia altijd, maar op de dag van de Derby stuurde Geersen Martin naar Gelsenkirchen en reed zelf Axkit naar de Derby winst".
Boven: Zo behaalde Willem Geersen met Axkit Hollandia
een gemakkelijke zege voor Amad Kinley (reling) en
Ammettiena van IJmuiden (kap).
Boven: Toch kon Willem Geersen ook van het leven genieten en gezellig zijn.
We zien hem hier rechts, bij het 10-jarig bestaan van de (mede door hem opgerichte) Fokkersvereniging in 1956, met een sigaar tussen de vingers. Naast hem zijn charmante (23 jaar jongere) vrouw Elisabeth van Rijswijk, zus van de bekende amatrice Atie van Rijswijk. Links de secretaris
Aart Gehner. Foto uit het Jubileumboek van de Fokkervereniging "Dravend door de tijd".
(foto J.J. Kok, Hilversum)
Boven: Geersen's vrouw was bij de overwinning in het Elite-Rennen
in 1959, waarin hij de Franse crack Icare IV klopte.
Boven: Willem Geersen, keurig in het pak, sigaar in de mondhoek,
samen met zijn mooie vrouw en zijn grootste crack Hairos II.
Foto genomen in 1960 bij de stallen van Roosevelt Raceway
in New York, waar Hairos wereldkampioen werd.
De carruère van Harry van Ooyen
Na Geersens overlijden in 1974 namen Harry en Geersens 20-jarige zoon Wim het bedrijf over. Er stonden toen nog zo'n 35 paarden. Dat werden er minder en in 1977 verliet Harry het bedrijf, dat een treurig einde kreeg. Toni Boltini zou het kopen maar dat ging moeizaam en toen brak er ook nog een grote brand uit. De gemeente schrok van de plannen die Toni had en kocht vervolgens het entrainement. Alles ging plat en er kwam een bos.
Harry van Ooyen werkte daarna bij Gallant's Farm, Peter Koppejan en Gerard van Eykelenborg. Toen Gerard naar het zuiden
verhuisde koos Harry voor vastigheid en werd buschauffeur bij de VAD op de Veluwe. Het geluk lachte hem toe toen eigenaar Groot belde of Harry zin had om Ymond Boekelte te beleren en te trainen. Dankzij vele trainingsuren in de bossen van Putten leidde dat tot Derbywinst. (Ton Blok trainde Ymond's jaargenoot Yellowa ook in de bossen rond Putten, maar dat was enkele jaren later.) Die Derby was het hoogtepunt in zijn carrière. Een groot deel van Ymond zijn winsom van € 196.858 behaalde hij in het buitenland. Wilde Harry net als zijn schoonvader graag Europa in? "Het kwam eigenlijk door de interland tegen de Belgen. Ymond was veel beter dan zijn Belgische jaargenoten. Daarom liep hij als vierjarige vaak in België, waar we veel wonnen. Als driejarige werd hij ook nog vierde op Vincennes in de EK voor driejarigen. Later volgden koersen in Bologna en Cesena. Ook werden we derde in de Prix de Luxembourg op Vincennes. Na een start in de Sweden Cup kregen we een uitnodiging om tweemaal in de Statue of Liberty op de baan van The Meadowlands in New York te starten. Dat werd een enorme belevenis". Ymond liep tweemaal voortreffelijk maar hield er alleen een nationaal record van 1.12,7 aan over. Na de succesperiode met Ymond bleef Harry nog paarden trainen en rijden. In juni 2006 reed hij voor het laatst met Sydney Apache en Ranger Apache. Nancy, die ooit met Ferry Hollandia Winterkampioen bij de amatrices was, en Harry genieten nog altijd van de sport waarin hun beide kinderen actief zijn. Zoon Patrick keerde onlangs terug op de sulky en dochter Chantal rijdt regelmatig als amatrice voor haar partner Frans van der Blonk. Uiteraard volgen ze kleinzoon Björn van der Blonk, die succesvol is in de minidraverijen.
Ymond Boekelte in beeld
Boven: Beeld uit de Derby Y 1984, met nog een ronde te gaan.
Aan kop gaat Yardley Cup met naast zich favoriet Yokohama W.
Achter Yardley Cup loopt Ymond Boekelte een zuinige koers.
Boven: De verrassende aankomst van de Derby Y:
Ymond Boekelte heeft zijn kruid droog kunnen houden en sprint
voorbij Yokohama W. De "invaller" Yvoline Hazelaar (midden)
wordt derde. Aan de buitenzijde wordt Yamet Rotary vierde.
Boven: Derby 1984: Ymond Boekelte en Harry van Ooyen boeken
een onvergetelijke overwinning voor Yokohama W (nr.7).
Startnummer 13 bleek geen ongeluksnummer!
Boven: Ymond Boekelte wordt na zijn Derby-overwinning vastgehouden
door Nancy van Ooyen, die als dochter van Willem Geersen
de drafsport met de paplepel heeft binnengekregen.
Boven: De blije mede-eigenaar Piet Groot houdt zijn Derbywinnaar vast
en aan de andere kant staat de familie Van Ooyen.
Links met de verrekijker loopt verslaggever Henri van Voorn.
Boven: Nogmaals hetzelfde tafereel. Ymond ruikt aan de bloemen.
Boven: Krap een jaar later had Ymond meer goede prestaties laten zien
en stond dit artikel in de krant. Toen was er nog volop aandacht
voor
onze sport. Rechtsonder staan de uitslagen van de paardenkoersen.
Boven: Deze foto stond bij het artikel uit 1985.
Boven: Harrie van Ooyen met Nancy en de kleine Chantal in 1985.
Ymond Boekelte staat bij de BN-ers in onze Hall of Fame.
Voor zijn pagina: Click hier
Voor de pagina over Willem Geersen als vakman: Click hier
Voor de pagina over Willem Geersen als fokker: Click hier
|
